Αρκετά συχνές είναι οι περιπτώσεις που ακούω, τόσο από άτομα που επισκέπτονται το γραφείο μου, όσο και από γνωστούς και φίλους, να αναφέρουν με σχετική ευκολία και σιγουριά, ότι έχουν προσβληθεί από «κρίση πανικού», για να καταλήγουμε, τις πλείστες των περιπτώσεων, ότι δεν πρόκειται τελικά για κάτι τέτοιο.
Έτσι είναι καλό καταρχάς να αποσαφηνιστεί ότι η κρίση πανικού δεν έχει καμιά σχέση με την απλή εμπειρία έντονου άγχους ή φόβου, που λίγο πολύ όλοι βιώνουμε, αλλά πρόκειται για μια πολύ πιο τρομακτική εμπειρία, στην οποία το άτομο βιώνει ένα συνδυασμό σωματικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων, όπως ταχυκαρδία, δυσκολία στην αναπνοή, εφίδρωση, ναυτία, αίσθημα πνιγμού, ζαλάδα, τάση για λιποθυμία, αποπροσωποίηση, αδυναμία συγκέντρωσης, υποχονδρίαση, φόβο για κλειστούς και πολυπληθείς χώρους, έντονο φόβο ότι πρόκειται να πάθει καρδιακή προσβολή ή ότι θα χάσει τον έλεγχο.
Οι κρίσεις πανικού είναι αρκετά συχνό φαινόμενο, αφού περίπου 5% του πληθυσμού θα τις βιώσει κάποια στιγμή. Συνήθως προσβάλλει άτομα ηλικιών μεταξύ 20-35 ετών, με τις γυναίκες να είναι σε διπλάσιο ποσοστό επιρρεπείς σε σχέση με τους άντρες.
Οι μεμονωμένες κρίσεις πανικού, διαφέρουν από την διαταραχή πανικού, αφού η τελευταία αποτελείται από αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα την απομείωση της λειτουργικότητας λόγω κυρίως του φόβου προσμονής της επόμενης κρίσης και της αλλαγής στην συμπεριφορά, αφού τώρα το άτομο ετοιμάζει «οχυρό» μέσω σειράς τελετουργιών που το κάνουν να νοιώθει κάποια ασφάλεια αλλά και μέσω αποφυγής καταστάσεων που υποψιάζεται ότι ίσως πυροδοτήσουν ένα νέο επεισόδιο. Οι «ασφάλειες» αυτές μπορεί να είναι μεταξύ άλλων, επιβεβαιώσεις από τρίτους, χρήση αγχολυτικών, αποφυγή πολυσύχναστων μερών, αποφυγή οδήγησης εν ώρα αιχμής κ.α.
Τα άτομα που προσβάλλονται αιφνίδια με μια κρίση πανικού συχνά καταλήγουν στα τμήματα πρώτων βοηθειών των νοσοκομείων με τους γιατρούς να μην εντοπίζουν κάποιο οργανικό πρόβλημα. Και είναι λογικό, αφού οι κρίσεις πανικού έχουν στη βάση τους ψυχολογικό υπόβαθρο. Το θετικό είναι ότι είναι κάτι θεραπεύσιμο, μέσω κυρίως της εφαρμογής γνωσιοσυμπεριφορικού τύπου θεραπείας από ένα έμπειρο στον τομέα αυτό, ειδικό.
Αν υποψιάζεσαι ότι είσαι επιρρεπής στις κρίσεις πανικού ή ότι ένα δικό σου άτομο υποφέρει από αυτές, υπάρχει μια σειρά πραγμάτων που πρέπει να κάνεις.
Καταρχάς είναι σημαντικό να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο οργανικού θέματος, οπότε είναι καλό να γίνεται πρώτα μια οργανική εξέταση με αναλύσεις ή άλλες εξετάσεις που θα σας συστήσει ο γιατρός σας.
Κατά δεύτερον και αφού έχουν αποκλειστεί οργανικά αίτια θα πρέπει να επισκεφθείτε ένα ψυχολόγο ο οποίος θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τη φύση του προβλήματος και να εντοπίσετε μαζί τα βαθύτερα αίτια που τις προκαλούν. Επιπρόσθετα θα σας εφοδιάσει με τεχνικές αντιμετώπισης και θα σας βοηθήσει να αναδιοργανώσετε τις σκέψεις που συμβάλλουν στο πρόβλημα.
Αν και όπως έχει προαναφερθεί, οι κρίσεις πανικού είναι θεραπεύσιμες, ακολουθούν τη διαδρομή ενός φαύλου κύκλου ο οποίος αν δεν σπάσει έγκαιρα, δύναται να εδραιωθεί και παγιωθεί, με το άτομο να παρερμηνεύει τα σωματικά του συμπτώματα και έτσι να οδηγείται σε μια νέα κρίση πανικού. Τότε αρχίζει να προβαίνει σε αγωνιώδεις ενέργειες με απώτερο σκοπό να ελέγξει την κατάσταση, αλλά δυστυχώς η «λύση του γίνεται το πρόβλημα του», με αποκορύφωμα, σε κάποιες περιπτώσεις να καταλήγει έως και την πλήρη απομόνωση.
Για αρχή, αρκεί να συνειδητοποιήσεις πώς, όσο και αν αυτό σε κάνει η υπερβολική έκκριση αδρεναλίνης να αισθάνεσαι, στην πραγματικότητα οι κρίσεις πανικού δεν είναι απειλητικές για τη ζωή σου και ότι κάλλιστα μπορείς να υπερνικήσεις τον «πανικό των κρίσεων πανικού» και να διεκδικήσεις την ποιότητα ζωής που σου αξίζει.
